List #6229
Ioannes DANTISCUS do Bona SforzaHeilsberg (Lidzbark Warmiński), 1544-03-27
Regest polski:
Dantyszek dziękuje za umożliwienie przekazania sprawy, której istotę ukazały zeznania świadków, członkom rady [Prus Królewskich], co rekomendował w liście do królowej.
Zgodnie z poleceniem królowej przesyła nowiny, choć docierają do niego nieliczne i niepewne. Król Anglii [Henryk VIII] gromadzi wojsko dla cesarza [Karola V] i na własny koszt zaciąga w Niemczech jazdę i piechotę. Król Danii [Chrystian III Oldenburg] nadal utrzymuje blokadę Cieśnin Duńskich, co przynosi niemałą szkodę Królestwu [Polskiemu] i Prusom Królewskim. Wysłał czterech posłów [Johan Rantzau, Anders Bentsen Bille, Caspar Fuchs, Peder Svave] do cesarza, aby osiągnąć pokój. Na sejmie Rzeszy w Spirze sprawą tą mają się zaś zająć landgraf Hesji [Filip Wielkoduszny], książę Meklemburgii [Henryk V] oraz książę Lüneburga [Ernest I]. Zdaniem Dantyszka, jeśli król [Zygmunt I] poważnie się w nią nie zaangażuje, wysyłając tam swego posła, starania będą bezskuteczne.
Pozwani burmistrzowie gdańscy [Tiedemann Giese mł., Barthel Brand] zostali powitani w mieście [Gdańsku] przez licznych zwolenników niczym zwycięzcy. Dantyszka bardziej niż to niepokoi pogłoska, jakoby instygator królewski ukrył się pod ławą i nie odważył się stanąć przed pozwanymi. Zależy mu, aby autorytet królewski pozostał nienaruszony w mieście, w którym występują różnice religijne. Nie chce przez to, co pisze, nikomu zaszkodzić. Pragnie pomyślności swojego rodzinnego miasta.
Jeśli po ustąpieniu lodów i wznowieniu żeglugi dotrą do niego jakieś wiadomości, niezwłocznie je przekaże.
Rękopiśmienne podstawy źródłowe:
|
Tekst + aparat krytyczny + komentarz Zwykły tekst Tekst + komentarz Tekst + aparat krytyczny
Serenissima Reginalis Maiestas et Domina, domina clementissima.
Humillimam servitiorum et orationum mearum commendationem.
Serenissimae Maiestati Vestrae Reginali supplices gratias ago, quod in causa, cuius ratione testium picturam vidit, se adeo clementem ad meas commendaticias exhibuerit effeceritque, quod
Deberem quidem Serenissimae Maiestati Vestrae, ut mihi iniunxit, nova, quae huc afferuntur, scribere, verum pauca et ea in<c>erta admodum hic accipimus. De serenissimo BJ, 6657, f. 398r
Neque hoc novum tacendum duxi: citatos
Si quid postea resoluta glacie navigabile mare factum attulerit, cum primis Serenissimam Maiestatem Vestram non celabo.
Cui me suppliciter commendo et a Domino Deo aetatem diutissime prosperrimam et fausta omnia precor.